توسعه جامعه بیشتر از آنچه احتیاج به تغییر شیوه های مدیریتی داشته باشد نیازمند اصلاح فرهنگ است. هر تغییری در شیوه مدیریت سازمان ها بدون در نظر گرفتن زیرساخت فرهنگی به شکست منجر می شود، در تحقیق حاضر تلاش شده است علاوه بر تشریح نظام پیشنهادها، مزایا و بیان تاریخچه آن، به مهمترین موانع اجرای این نظام در ایران اشاره شود، این تحقیق روشی بنیادی تحلیلی دارد و در راستای برجسته کردن نقش تربیت و فرهنگ در مفاهیمی چون همکاری و مشارکت به نگارش در آمده است.
