با پیروزی انقلاب اسلامی، نیاز به تحول عمیق در فرهنگ های وارداتی در جامعه و خصوصا در نظام آموزشی و فرهنگی کشور احساس می شد؛ چرا که نظام آموزش کشور که پایه فرهنگ جامعه می باشد تحت سلطه استعمار پایه ریزی شده بود و تامین کننده نیازهای اساسی جامعه اسلامی و مبتنی بر فرهنگ اسلامی نبود. از این رو در ابتدای انقلاب گروه های مختلف وابسته به غرب و شرق دانشگاه را پایگاهی برای اشاعه عقاید انحرافی خود و نیز کانون مقابله با دانشجویان انقلابی و مسلمان قرار داده بودند و دانشگاه به صحنه زد و خورد و ضرب و شتم گروهک ها بدل شده بود. در 29 فروردین 1359 منافقین و گروهک ها با حمله به دانشگاه تربیت معلم و ضرب و شتم دانشجویان مسلمان، کنترل دانشگاه را در دست گرفتند. شورای انقلاب 3 روز به آنها مهلت داد تا اتاق ها و ستادهای عملیاتی خود را از دانشگاه ها خارج کنند. مردم به منظور مقابله با گروهک ها به راهپیمایی پرداختند و در روز 2/2/1359 در حالیکه منافقین به سلاح گرم و سرد مسلح بودند، مردم موفق به شکست آنها شدند و دانشگاهها را تصرف کردند و به این ترتیب تا 27/9/1361 دانشگاهها تعطیل بود. در این مدت ستاد انقلاب فرهنگی وظیفه بررسی و تحقیق و برنامه ریزی جهت تغییر محتوا و عملکرد نظام آموزشی کشور را بر عهده داشت. عمده ترین اهداف این انقلاب فرهنگی تجدید نظر در نظام آموزش و ساختار دانشگاهها و متحول ساختن آن متناسب با نیازهای کشور و تامین استقلال سیاسی ، اقتصادی و رهایی از وابستگی به شرق و غرب و نیز تصفیه دانشگاهها از عناصر وابسته به استعمارگران و ابرقدرتها و به طور کلی از عناصر ضدانقلاب بود.
